Een attiek is een verhoging op de kroonlijst van een gebouw. Deze versiering onttrekt een stuk van het dak aan het gezicht. Dit bouwelement werd in de Middeleeuwen eerst in Toscanië gebruikt. In België werd dit tijdens de gotiek geïntroduceerd, om tijdens de renaissance en vooral de barok erg geliefd te worden. In die periode groeide de attiek vaak tot een halve verdieping, 'mezzanine' genoemd. In het Franse classicisme werden attica vaak erg zwaar, zonder afsluitende kroonlijsten.