Een gewelf is in principe een boogvormige constructie van elementen (meestal stenen), die samen een ruimte overspannen. De elementen zijn zo op elkaar geplaatst, dat de zwaartekracht wordt opgevangen door het naburige element, zodat in de hele constructie uitsluitend drukkrachten optreden. De ondersteuning van het gewelf moet sterk zijn om de horizontale en de verticale krachten op te vangen. De eerste gewelven waren tongewelven (gewelf met de vorm van een halve cilinder op een rechthoekig ondervlak). De Romeinen pasten ook koepelgewelven toe (ongeveer een halve cirkel op een ronde ondergrond), bijvoorbeeld in het Pantheon (ca. 118-128 n.C.) in Rome waar 43,2 meter overspannen werd.